اتوبان

در بلندی سکوتی بود
در بلندی صدایی بود
در بلندی سکوتی به فریاد برآمد
که این شهر جشنی نیست
پرواز، با رخت آهنین بر تن
سقوط به دل دریایی از ساتن 
که این شهر جنگی نیست
خنده‌ای زد
خموش شد 
در بلندی تنی به خود لرزید
در بلندی ستاره‌ای لغزید 

مداد سیاه...