درباره‌ی کسی که دوست داشته نشد

من
اگر که آخرین زن زمین بودم شاید
و اگر که اولین 
شاید 
بودم من اگر
نه 
من اگر که تنها بودم، یکتا
زن‌ترین زن‌ تنهای زمین بودم اگر که من 
شاید
کبودی نگاهم را میشد
شست از کبود
و از خموش
و از تاریکی گاه درخشان تک ستاره وار 
شاید که اخت می‌گرفتم
یک شب 
نشسته بر پله‌ی خانه‌ای من
اگر که بودم تنها
زن 
در این جهان
با عشق
و میشد که شاید بگویم
آن زمان که دوخته بودم این کبود را
در آن سیاه 
که دوستت دارم من
و نه اما کنون
که من ترسیده و خسته‌ام شاید
و شاید کمی کبود
همچون نگاهم 
که گفته بود روزی کسی به من
ساده است مثل درخت سیب
و گفته بودی روزی دیگری
که خمار است 
همچون درخت کاج
و شاید گفته باشد کس دگر
که راز آلوده است
شبیه همین زمین
و من ذوستت دارم را سخت
چه سخت
سخت‌تر حتی
نگفتم
که نیستم من 
زن
تنها
اولین
شاید اگر که 
نه 
آخرین
نیستم
شاید
تنها کمی
در میانه‌ای